vrijdag 22 januari 2016

Beetje vaag, maar wel lekker. Vanuit het niets in beweging komen.

Waar klamp jij je aan vast? Aan je zelfbeeld, je bankrekening, je imago? Aan je man, aan je vrouw?

Iedereen klampt zich wel ergens aan vast - en dat is net iets anders dan het idee dat je ergens mee verbonden bent - om zekerheid te hebben, om de angst te bezweren, om de illusie in stand te houden dat het allemaal best in orde is wat je doet.

Overdrijven

Helemaal niet erg, natuurlijk. Want zonder je belangrijke anderen, spullen, centen, denkbeelden, gewoonten en bezigheden is het leven inderdaad een weird ding. Maar je kunt het ook overdrijven door constant alles te willen houden zoals het was. Niemand mag weg, alles moet blijven, niets mag veranderen. Bang voor de pijn die het kan doen, onwetend van al die andere werelden die voor je open liggen.

Gelukkig

Of erger nog: was alles maar weer zoals het was. Toen we nog gelukkig waren, toen de zaken nog goed gingen, toen je nog studeerde, de kinderen nog klein waren, die baan nog lang niet op de tocht stond. Je nog jong en strak was en je ouders nog leefden. Toen er nog een toekomst was. Vroeger was alles beter. Laten we zorgen dat het zo weer wordt. Onwetend dat je dan juist een heel hoog hek voor de toekomst plaatst.

Hee, daar issie weer: Lacan!

De noodzaak van een lege plek, lees ik in een boek over Jacques Lacan, is nodig om tot een stabiele subject-identiteit te komen. Met andere woorden: je ergens realiseren dat er niets is, zorgt ervoor dat je steviger in je schoenen staat.

Niets? 

Dat er niets is? Hoe kan dat nou? Als je om je heen kijkt, dan zie je toch al die dingen, al die mensen, die werkelijkheid die je niet weg kunt denken, niet weg kunt voelen, die er gewoon altijd is, zelfs in je dromen?

Toch kan het

Soms, heel even: dat je hersens zien en op een gekke manier weten: er is niets. Probeer het maar eens. Misschien is dat die 'leegte' waar ze het in het Boeddhisme over hebben. De grote 'stilte' - misschien iets van eeuwigheid dat zich zover uitstrekt dat er niets overblijft. Allemaal mooie en interessante filosofische noties, maar wat heb je eraan? Aan dat weten dat er ook even helemaal niets is?

Alles is altijd in verandering

Dat het je helpt om de dingen te zien zoals ze zijn. Dat niets brengt de werkelijkheid aan het licht. Of in andere woorden: het laat je zien in hoeverre je jezelf voor de gek houdt of niet. Want je kunt niet terug, en verder is altijd alles in verandering. Kijk maar eens goed om je heen.

Als je ook maar een paar seconden dat niets hebt ervaren dan weet je van wie je houdt en wat je te doen staat in het leven. Je komt in beweging. 

_________________________________________________________________________________
Mirjam.nu biedt snelle en effectieve e-coaching en internettherapie aan bij persoonlijke issues. Met de Mindful Analysis-methodiek voel je je binnen een paar dagen stukken beter. En alles gaat gewoon via email.

Leg hier direct vrijblijvend je vraag aan haar voor en je ontvangt snel een reactie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten