maandag 30 mei 2016

Het project dat iemand van zichzelf kan maken

Je hoort het wel uit NLP-hoeken en andere stromingen die voortvloeien uit de
maakbaarheidsgedachte: dat je succes krijgt als je er maar in gelooft. Of ernaar verlangt. Of er maar hard genoeg voor werkt. Die maakbaarheidsgedachte die teruggaat tot, jawel, het Calvinisme, dat nu juist die maakbaarheidsmensen zo verfoeien. Want stijf, houterig, gehoorzaam en intens saai.

De top die niet bestaat 

Verbeten doen ze hun best om hun succes te behalen. Sommigen werken zich het schompes, anderen gaan over lijken. Weer anderen doen allebei en
halen hun energie uit het consumeren van anderen. Van andermans geest, lichaam, noeste arbeid wederom. Alles ten bate van het persoonlijke succes, die zogenaamde top die - dat weten er tegenwoordig ook een hele hoop - niet bestaat.

Macht is lekker 

Intussen is men verworden tot een soort robot van de maakbaarheidsgedachte die om zich heen loert naar voordelen, naar gelegenheden om te scoren, naar blinde vlekken van anderen en vooral: naar zwakke plekken van anderen. Helaas is deze mentaliteit er nog steeds een die aanzien verwerft, alleen al door de macht die ermee verworven wordt. Lekker. Macht. Succes.

Verzengende angst

Wat is er eigenlijk zo lekker aan macht? Dat je niet bang voor de ander hoeft te zijn. En welke belangrijke drijfveer zit daarachter? Juist: pure angst. Verzengende, vermorzelende, verlammende angst die overwonnen wordt door de wens de ander zover mogelijk van zichzelf weg te houden, onder zich te houden. Als gebruiksvoorwerp te zien. Dit gebruiksvoorwerp, de mens in die ondergeschikte rol is zo nodig voor het voortbestaan van die macht, dat de ander een handje geholpen moet worden in die rol te blijven.

De verzengende moederliefde 

En die angst, waarvoor is die eigenlijk? Het is de angst om uit te vinden dat men niet is wat men is, dat er een leegte huist achter de babbels, de praatjes, het geld, de prestaties (die, zoals verwacht niet echt in dienst van de mensheid staan, ondanks de moeite om dit wel zo te laten lijken). Het is de angst niet te bestaan, wellicht alleen in dienst te hebben gestaan voor jawel, daar is Freud, van de moeder. De veeleisende moeder die het kind als haar identiteit zag en voelde. Die verzengende liefde, de vermorzelende liefde die je leeg hield, je was er per slot rekening ter eer en meerdere glorie van haar.
En die rekening moet levenslang vereffend worden.

Het is maar een variant. Misschien kun je er zelf ook een bedenken.








1 opmerking:

  1. The narrow-minded clammy gland rider fight on the battlefield of cockaigne Simpleness and unbounded from a T z large gutterpress

    BeantwoordenVerwijderen