zaterdag 7 mei 2016

Waarom wil je eigenlijk coach worden?

Heel veel mensen, vrouwen vooral, willen coach worden. Je weet dat er al 40.000 coaches zijn en meestal weet je ook dat een fractie daarvan van het werk kan leven, en toch wil je coach worden. 'Om anderen te helpen', is het waardige streven en je stort je in het opleidngs- trainings- en workshopsaanbod dat niet groot, maar immens is. Het meeste is van een belabberd niveau en kost veel te veel geld, maar je hebt nu eenmaal nog niet het onderscheidingsvermogen dat je nodig hebt om te kunnen zien wat wel en niet deugt.
Ziedaar het ontstaan van een markt.

Professionele distantie laat op zich wachten

Hele zakken geld worden er geïnvesteerd in het coach-worden. Kilo's boeken worden ingeslagen (de helft niet gelezen, maar dat hoeft ook eigenlijk niet want die boeken herhalen elkaar grotendeels), eindeloze gesprekken worden er gevoerd (meestal over jezelf want de professionele distantie die nodig is, laat over het algemeen lang op zich wachten) en ook is er een niet-aflatende belangstelling voor marketing en acquisitie. Waar je over het algemeen, tegen de tijd dat je je coach durft te noemen, niet aan toe komt. Want eng.

Wat is coaching? 

En dan komt het moeilijkste, want wat is coaching eigenlijk? Alle goede bedoelingen ten spijt moet je daar toch bij stilstaan, al of niet aangemoedigd door vragen van anderen: 'Wat doe je eigenlijk?' 'Iedereen kan toch wel zeggen dat ie coach is?' en dergelijke ondermijnende geluiden. Maar je houdt moedig stand en bent eigenlijk wel heel gelukkig met het feit dat je coach bent. Waarom eigenlijk? Wat is er eigenlijk voor magisch-aantrekkelijk aan het zijn van een coach? Het is de positie.

Positie? 

Ja, je zet jezelf opnieuw in de wereld als iemand die anderen kan coachen, jawel, noem het gerust dus: helpen. Jij kunt iets voor een ander doen, waar die ander beter van wordt. Dat is ook een mooi streven, zelfs de kern van het Christelijk geloof (en dat is nu eenmaal onze historische en culturele achtergrond): naastenliefde. 

Naastenliefde

Hm. Zover gaat het helaas niet. Wel is het een individuele oplossing voor een groot probleem waar veel mensen, en vooral vrouwen, mee te kampen hebben:
Wie ben ik eigenlijk? Wat is mijn identiteit? Wat kom ik eigenlijk doen op deze aardbol? 
Het er voor de ander zijn is een vrij stevig antwoord op die vragen en dat je daar nog je werk van kunt maken een uitkomst. Maar je werk maken van je eigen identiteitsvraagstuk gaat wel wat ver. Vraag je dus eerst af of er niet ook andere richtingen zijn waarin je het moet zoeken, want er is al een hoop verspeelde tijd en verspild geld gemoeid gegaan met dit coachingsfenomeen.

Talent 

Verder moet je er, net als in iedere andere professie, talent voor hebben. Check dat eerst, voordat je je portemonnee in het gapende gat van de coachingshemel leegstort en je je agenda vult met 'netwerkgesprekken'.



2 opmerkingen:

  1. Mooi en krachtig geschreven artikel, Mirjam. Het kan een aanzet voor velen zijn om te overdenken wat ze willen, kunnen en met name wat hun levensmissie op deze aardbol eigenlijk inhoudt.
    Heb 't goed!!

    BeantwoordenVerwijderen