donderdag 29 oktober 2015

Het 'hier en nu' - wat doet dat eigenlijk echt voor je?

Als je iets wilt begrijpen van het populaire ‘hier en nu’ dan moet je van goeden huize komen. Van ergens tussen de 3000 en 6000 jaar voor Christus zo ongeveer en dan ook nog ver weg, in India of nog dieper Azië in. Niet dat de westerse filosofen zich niet met meditatie, tijd en het diepere wezen hebben beziggehouden, maar zoals het nu in alle mindfulnessboekjes staat, nee, dat kenden we hier niet.

Wel wordt het overal ingezet om ‘meer tot jezelf te komen’, om stress te verminderen, om depressie te overwinnen en om vooral beter te presteren. Oja, en om gelukkiger te zijn. Of het werkt, wie zal het zeggen. Zolang het iets is als even de boel de boel laten en de piekermachine in het hoofd een halt toeroepen, is het wel goed, lijkt me.

Maar voor het grotere werk zullen we toch voor een andere aanpak moeten kiezen.
Onze hersenen zijn niet ingesteld op het ‘hier en nu’, die hebben veel meer actitviteiten waar ze ook altijd zin in hebben. En niet alleen die hersenen hebben regelrecht invloed op wie wij zijn, wat we willen doen en van wie we willen houden, maar er is nog veel meer.

Wat krijgen we nou? Was het net een beetje rustig en duidelijk (alles komt door het brein en de genen), krijgen we dit weer. Want was is er dan nog meer? Dat is de cultuur en de omgeving, de historie en vooral het eigen verhaal dat iedere dag weer wordt geconstrueerd. Niet alleen door de hersens, maar ook onder invloed van de moraal, van de geest, van de liefde. De ratio loopt daar altijd op achter.

Terug naar dat ‘hier en nu’. Dat is eigenlijk een soort van mentale vakantie, lekker weg in eigen wezen. Maar in wereldvreemdheid hebben wij op de langere duur niets te zoeken. Daar vereenzamen wij en daar gaan wij dood.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten